Εξοπλισμός εξισορρόπησης (EL)
Ο εξοπλισμός εξισορρόπησης χωρίζεται σε δύο μεγάλες κατηγορίες: αυτός που περιστρέφει το τεμάχιο και αυτός που δεν περιστρέφει.
Αυτά είναι γνωστά ως δυναμικοί και στατικοί εξισορροπιστές αντίστοιχα.
Ο δυναμικός εξισορροπητής είναι επίσης γνωστός ως φυγοκεντρικός εξισορροπητής. Οι δυναμικοί εξισορροπητές διαχωρίζονται περαιτέρω σε δύο διακριτές κατηγορίες – εξισορροπητές με μαλακό έδρανο και εξισορροπητές με σκληρό έδρανο. Η διάκριση αυτή γίνεται ανάλογα με τη σχετική δυσκαμψία του συστήματος μέτρησης. Καθένα από αυτά αναλύεται παρακάτω.
Οι στατικοί εξισορροπιστές εξαρτώνται πλήρως από τη δύναμη της βαρύτητας για την ανίχνευση της ανισορροπίας. Κατά συνέπεια, είναι
είναι ευαίσθητα μόνο στη στατική ανισορροπία και είναι εντελώς ανίκανα να ανιχνεύσουν την ανισορροπία ζεύγους. Μια δυναμική
για την ανίχνευση της ανισορροπίας ζεύγους απαιτείται εξισορροπητής με 2 στοιχεία ανίχνευσης.
ΣΤΑΤΙΚΟΊ ΕΞΙΣΟΡΡΟΠΙΣΤΈΣ
Ο εξοπλισμός στατικής εξισορρόπησης δεν περιστρέφει το εξάρτημα και δεν εξαρτάται από τη φυγόκεντρο δύναμη για τη μέτρηση της ανισορροπίας.
Η λειτουργία τους βασίζεται στη βαρύτητα που δημιουργεί μια δύναμη προς τα κάτω στο κέντρο της μάζας. Η καθοδική
η δύναμη αναγκάζει το εξάρτημα να περιστρέφεται ή να κυλίεται απαλά έως ότου το κέντρο μάζας βρεθεί κάτω και στο χαμηλότερο σημείο του. Σε αυτό το
με αυτόν τον τρόπο εντοπίζεται η θέση του βαρέως σημείου και μπορούν να γίνουν διορθώσεις. Αυτός ο τύπος εξισορρόπησης είναι
συχνά γίνεται σε επίπεδους δρόμους ή κυλίνδρους. Συνήθως, με την εξισορρόπηση με τον τρόπο στάθμης, το ποσό της ανισορροπίας δεν είναι
γνωστό με ακρίβεια και το εξάρτημα διορθώνεται με δοκιμή και σφάλμα μέχρι το εξάρτημα να μην περιστρέφεται πλέον.
Αν και εξαιρετικά χρονοβόρα, η μέθοδος αυτή είναι αποτελεσματική στην ελαχιστοποίηση της στατικής ανισορροπίας. Είναι
είναι δυνατή η μέτρηση της ποσότητας ανισορροπίας σε έναν ισοσταθμιστή επιπέδων με περιστροφή του βαρέως σημείου κατά 90° και
μέτρηση της ροπής ή της ροπής που απαιτείται για να διατηρηθεί το βαρύ σημείο στις 90°. Η μετρούμενη ροπή είναι
ισοδύναμο με ανισορροπία.
ΔΥΝΑΜΙΚΟΊ ΕΞΙΣΟΡΡΟΠΙΣΤΈΣ
Οι δυναμικοί εξισορροπιστές βασίζονται στις επιδράσεις της φυγόκεντρης δύναμης για την ανίχνευση της ανισορροπίας. Είναι σε θέση να
ανίχνευση όλων των μορφών ανισορροπίας – στατικής, ζεύγους, δυναμικής ή οιονεί στατικής. Η διάκριση μεταξύ μαλακών
και του σκληρού ρουλεμάν γίνεται με βάση τη φυσική συχνότητα της ανάρτησης και τη σχετική ταχύτητα των
λειτουργία. Οι εξισορροπητές που λειτουργούν σε ταχύτητες κάτω από τη φυσική συχνότητα της ανάρτησης (συνήθως
λιγότερο από το ήμισυ) χαρακτηρίζονται ως σκληρές και εκείνες που λειτουργούν σε ταχύτητες πάνω από τη φυσική συχνότητα χαρακτηρίζονται
ταξινομούνται ως μαλακά (συνήθως υπερδιπλάσια).
ΔΥΝΑΜΙΚΟΊ ΕΞΙΣΟΡΡΟΠΙΣΤΈΣ ΜΑΛΑΚΉΣ ΑΝΆΡΤΗΣΗΣ
Οι εξισορροπητές μαλακής ανάρτησης αναφέρονται επίσης ως εξισορροπητές μαλακού εδράνου. Ο μαλακός εξισορροπιστής ανάρτησης
λειτουργεί πάνω από τη συχνότητα συντονισμού της ανάρτησης ισορροπίας και μετρά τη μετατόπιση
που σχετίζονται με την ανισορροπία. Με αυτόν τον τύπο ζυγοστάτη το εξάρτημα είναι ελεύθερο δυνάμεων στο οριζόντιο επίπεδο και
περιστρέφεται γύρω από τον κεντρικό κύριο άξονα. Το πλάτος των δονήσεων μετράται στα σημεία έδρασης για να
προσδιορίστε το ποσό της ανισορροπίας.
Το σημαντικότερο μειονέκτημα της μαλακής ανάρτησης είναι η απαίτηση επαναβαθμονόμησης για κάθε μοναδικό
μέρος. Οι έξοδοι του αριστερού και του δεξιού ρουλεμάν επηρεάζονται σε μεγάλο βαθμό από το συνολικό βάρος του τεμαχίου και το
κατανομή μάζας. Η βαθμονόμηση απαιτεί την εναλλάξ τοποθέτηση βαρών στη δεξιά και αριστερή διόρθωση.
αεροπλάνα. Κάθε βάρος προκαλεί κανονικά κραδασμούς και στα δύο στηρίγματα. Ο λόγος των πλατών μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να
ποσοτικοποίηση της διασταύρωσης μεταξύ των επιπέδων ή της ανεξαρτησίας τους. Αυτό είναι γνωστό ως επίπεδο διόρθωσης
λόγος παρεμβολής ή διαχωρισμός επιπέδων. Διαχωρισμοί επιπέδων 100:1 μπορούν να επιτευχθούν με κάποια δυσκολία.
Κάθε βαθμονόμηση εξαρτάται από την ταχύτητα και είναι μοναδική για το εξάρτημα που χρησιμοποιείται για τη βαθμονόμηση.
ΔΥΝΑΜΙΚΟΊ ΣΚΛΗΡΟΊ ΕΞΙΣΟΡΡΟΠΙΣΤΈΣ ΑΝΆΡΤΗΣΗΣ
Οι δυναμικοί εξισορροπιστές ανάρτησης αναφέρονται επίσης ως εξισορροπιστές σκληρού ρουλεμάν. Η σκληρή ανάρτηση
ισορροπιστής λειτουργεί σε ταχύτητες κάτω από τη συχνότητα συντονισμού της ανάρτησης και μετρά τη δύναμη
που παράγεται από τον περιστρεφόμενο ρότορα. Το πλάτος της δόνησης είναι πολύ μικρό και οι φυγόκεντρες δυνάμεις
δυνητικά πολύ μεγάλο.
Οι ζυγοστάτες σκληρής ανάρτησης χρησιμοποιούν άκαμπτα στηρίγματα εργασίας και είναι συνήθως ευκολότεροι και ασφαλέστεροι στη χρήση. Εργαλεία
μπορεί να διαμορφωθεί ώστε να συγκρατεί σχεδόν κάθε τύπο εξαρτήματος και δεν υπάρχει κανένας περιορισμός ότι το κέντρο μάζας πρέπει να βρίσκεται
μεταξύ των κρεβατιών, όπως συμβαίνει συχνά με τις μαλακές αναρτήσεις.
Σκληροί ή μαλακοί αντισταθμιστές ανάρτησης QUASI-HARD ή QUASI-SOFT
Μεταξύ των σκληρών και των μαλακών αναρτήσεων υπάρχει μια κατηγορία εξοπλισμού εξισορρόπησης γνωστή ως Quasi-Hard ή Quasi-Soft. Αυτά τα
Οι εξισορροπητές χρησιμοποιούν τον φυσικό συντονισμό για να ενισχύσουν την έξοδο και εκμεταλλεύονται ένα μηχανικό κέρδος για να ενισχύσουν
ευαισθησία. Η απόδοση σε αυτή την περιοχή μπορεί να είναι μη γραμμική και απρόβλεπτη. Ο ακριβής έλεγχος της ταχύτητας είναι
απαιτείται για τη διατήρηση της ακρίβειας του ποσού και της γωνίας, καθώς και τα δύο μεταβάλλονται γρήγορα στον συντονισμό. Με περισσότερα
τα σύγχρονα ηλεκτρονικά, οι έξοδοι των μετατροπέων μπορούν να επεξεργαστούν με επαρκή ενίσχυση και η περιοχή αυτή είναι συνήθως
αποφεύγεται προς όφελος ενός πιο σταθερού εύρους λειτουργίας.
